Zlatko Paković maakt theatervoorstellingen in Bosnië-Herzegovina, Bulgarije, Cyprus, Kroatië, Kosovo, Noord-Macedonië, Montenegro en in Servië, en voert deze voornamelijk buiten de institutionele theaters op. Bij het grote publiek in de Balkan staat hij vooral bekend om zijn politieke theatervoorstellingen waarin hij felle kritiek levert op de hedendaagse overheden van de post-Joegoslavische landen.
In zijn werk wordt de theatrale poëtische vorm versterkt door uitgesproken speelse elementen. Esthetiek en maatschappij zijn als artistieke aspecten in zijn theater onlosmakelijk met elkaar verbonden. In de loop van zijn carrière heeft Zlatko veel invloedrijke toneelstukken geregisseerd, waarvoor hij ook prijzen won, zoals de International Ibsen Scholarship 2014, een van de meest prestigieuze theaterprijzen in Europa.
Zijn werk reageert en reflecteert op de politieke context van voormalig Joegoslavië, met name kwesties met betrekking tot censuur, staatscontrole en opgedrongen verhalen rondom dader/slachtofferschap tijdens deze conflicten en lang daarna. Zijn kritische, activistische houding wordt daarom allesbehalve warm onthaald door de politieke machthebbers. Dit komt omdat het werk van Pakovic benadrukt dat, hoewel de Balkanoorlogen meer dan 25 jaar geleden plaatsvonden, de sporen van de oorlogen nog steeds onderdeel zijn van de dagelijkse realiteit in de post-Joegoslavische landen. Massagraven, vermiste personen, ongekend verdriet, landmijnen en toenemende armoede houden het dagelijks leven van mensen in hun greep. Bovendien blijft de door Servië gedomineerde Republika Srpska in Bosnië, evenals de staat Servië zelf, de genocide van 1995 in Srebrenica ontkennen. Door middel van zijn toneelstukken en poëtische interventies probeert Zlatko niet alleen deze hardnekkige ontkenningen en standpunten uit te dagen, maar ook ruimte te maken voor het onherstelbare verdriet dat door zovelen wordt gevoeld. Met zijn werk wil hij toekomstige generaties waarschuwen voor de valkuilen die kunnen leiden tot dezelfde gevaren, maar tegelijkertijd biedt hij hoop en inspiratie voor verzoening en waarheid.
Als onderdeel van het ICAF artist-in-residency programma heeft Zlatko Paković samengewerkt met de lokale Bosnisch-Nederlandse gemeenschap. Samen hebben ze het gedachtengoed verkend van Desiderius Erasmus, over tolerantie en openheid naar religies. Hoewel Erasmus als naam en symbool oververtegenwoordigd is in zijn geboortestad Rotterdam, vroeg deze groep (ooit zelf naar Nederland gevlucht voor oorlog en polarisatie) zich af hoeveel van zijn ideologie nog steeds in leven is in het Nederland van nu, gekeken naar de toenemende polarisatie en intolerantie hier met betrekking tot minderheden en bepaalde religies.
Tijdens dit diepgaand gesprek zoomen we in op de context van Zlatko’s werk, zijn visie op theater en het werkproces met de Bosnische diaspora in Rotterdam.