Jasmina Ibrahimovic is benoemd als nieuwe directeur van het Rotterdams Wijktheater en volgt per 1 juni 2019 Heleen Hameete op.
“Juist nu hebben we kunstenaars nodig op de frontlinies van onbegrip, die uit hun eigen bubbel stappen en de dialoog met ‘de ander’ opzoeken binnen hun proces én product.”
Ibrahimovic werkt sinds 2013 als regisseur bij het Rotterdams Wijktheater, en vervult sinds 2016 de functie van gezelschapsdramaturg en programmeur van het International Community Arts Festival (ICAF). Naast haar werk bij het Rotterdams Wijktheater is Jasmina gastdocent voor community arts aan verschillende kunstvakopleidingen in Nederland en vervult ze nationale en internationale adviesfuncties op het gebied van kunst in de samenleving. Haar aanstelling is het gevolg van een overstap van Heleen Hameete die na 18 succesvolle jaren bij het Rotterdams Wijktheater het stokje overdraagt en een nieuwe uitdaging aangaat bij PS Theater in Leiden.
Het Rotterdams Wijktheater zal onder Jasmina’sleiding meer artistiek-inhoudelijk aangestuurd worden en de banden met de Rotterdamse samenleving nog meer verstevigen. Het zal een gezelschap blijven dat er als de beste in slaagt theater te maken met, voor en door Rotterdammers die nog onvoldoende het podium krijgen of bezoeken.
Tegelijkertijd blijft Ibrahimovic ook programmeur van het ICAF en zullen de internationale activiteiten van het festival en de lokale activiteiten van het wijktheater veel sterker met elkaar worden vervlochten. Het ICAF krijgt daarmee een diepere lokale worteling, en de lokale RWT activiteiten worden daarmee meer geïnspireerd en gevoed door internationale sociaal-artistieke projecten.
Jasmina Ibrahimovic ziet haar functie als de bestemming van een lange reis: “De reis begon in 1992, zowel voor mij persoonlijk als voor het RWT. In dat jaar richtten twee rebelse, visionaire theatermakers het Rotterdams Wijktheater op. In dat zelfde jaar, zo’n 1700 kilometer verderop, maakten mijn moeder en ik ons gereed voor een nachtelijke vlucht uit ons thuisland Joegoslavië, dat op dat moment in een hevige burgeroorlog verkeerde.
Terwijl wij in een reis van 2 jaar onze weg naar een nieuw thuis vonden, maakte het Rotterdams Wijktheater in steeds meer wijken van Rotterdam urgente en krachtige theatervoorstellingen óver de levensverhalen van Rotterdammers die onvoldoende werden gehoord; mét Rotterdammers die geen deel uitmaakten van de dominante cultuur en vóór Rotterdammers die zich niet herkenden in het aanbod van ‘reguliere’ theaters. De voorstellingen werkten verbindend en speelden in op het empathisch en verbeeldend vermogen van deelnemers en publiek, en gingen daarmee op individueel niveau, beetje bij beetje, vervreemding en dehumanisering tegen. Zo plaatst het RWT sinds 1992 kunst daar waar het hoort: in het hart van de samenleving. En juist nu hebben we kunstenaars nodig op de frontlinies van onbegrip, die uit hun eigen bubbel stappen en de dialoog met ‘de ander’ opzoeken binnen hun proces én product.”
Foto: Cor Vos.