“Regisseur Hans Lein, die eerder bij het Rotterdams Wijktheater Me, myself and I maakte, zag op scholen en ook in zijn eigen wijk een steeds sterker wordende polarisatie onder jongeren en scholieren optreden. Dat bracht hem ertoe een voorstelling te maken over zaken als: “het alleen maar met Turken willen omgaan”, “je in eerste instantie moslim te voelen en dan pas Marokkaan” of “je vooral in eerste instantie jezelf te voelen”.
Hij kiest ervoor om dit beladen thema als musical te brengen. Muziek, zang en dans verbinden mensen met elkaar. Op de dansvloer, op schoolfeesten en in discotheken vloeien Arabische, Indiase en Latinklanken moeiteloos in elkaar over. Daar lijken jongeren moeiteloos over culturele en religieuze grenzen heen te kunnen stappen. De toegankelijkheid van een musical roept hopelijk op tot dialoog.”
“Director Hans Lein, who previously made Me, myself and I at the Rotterdam Wijktheater, saw an increasing polarization among young people and students at schools and in his own neighborhood. This prompted him to make a performance about issues such as: “only wanting to deal with Turks”, “first feeling Muslim and then Moroccan” or “first first feeling yourself”.
He chooses to present this charged theme as a musical. Music, song and dance connect people. On the dance floor, at school parties and in discos, Arabic, Indian and Latin sounds flow effortlessly into each other. There, young people seem to be able to effortlessly cross cultural and religious boundaries. The accessibility of a musical hopefully calls for dialogue.”